تکنولوژی ساخت نایلون به صورت عمده توسط شرکتها و واحدهای تولیدی صورت میگیرد و معمولاً به عنوان اطلاعات دقیق تجاری محفوظ میشوند. به همین دلیل. اطلاعات کامل در مورد تکنولوژی ساخت نایلون و نایلکس در دسترس عموم قرار نمیگیرد.
با این حال. در ادامه یک دید کلی از فرآیند تولید این نوع مواد آورده شده است:
تولید نایلون:
نایلون یک پلیمر ساختاری است که معمولاً از مواد خام نفتی تولید میشود. مراحل تولید نایلون عبارتاند از:
- تولید مونومرها: مواد نفتی یا گازی مانند اتیلن و آمونیاک به مونومرهایی تبدیل میشوند که حاوی گروههای آمین (-NH2) و اسیدکربوکسیلیک (-COOH) هستند.
- پلیمریزاسیون: در این مرحله، مونومرهای نایلون تحت شرایط واکنش مناسب با هم واکنش میدهند تا زنجیرههای پلیمری بسازند. این فرآیند به نام پلیمریزاسیون بشناخته میشود.
- تولید نخها یا شیتهای نایلون: پس از تشکیل زنجیرههای پلیمری، مواد حاصله به صورت نخهای رشتهای یا شیتها تبدیل میشوند. این مرحله شامل کنترل ویژگیهای مورد نیاز مانند قوت، انعطافپذیری و دیگر خصوصیات فیزیکی است.
- تراشه نخها یا شیتها: نخها یا شیتهای نایلون میتوانند برای تولید محصولات مختلف مانند پارچهها، فیلمها، نخهای قوی، کیسهها و غیره تراشه شوند.
تولید نایلکس:
نایلکس نیز یک نوع پلیمر است که به طور عمده از پلیهگزامتیلنآدیپامید (PA66) ساخته میشود. مراحل تولید نایلکس به شکل زیر است:
- تهیه مواد خام: پلیهگزامتیلنآدیپامید (PA66) به عنوان مواد اصلی نایلکس انتخاب میشود و از مواد خام نفتی تولید میشود.
- تولید مونومرها: PA66 به واکنشهای شیمیایی تحت شرایط خاص تبدیل میشود تا مونومرهای مختلفی تولید شوند.
- پلیمریزاسیون: مونومرهای تولید شده با واکنشهای پلیمریزاسیون به یکدیگر متصل میشوند و زنجیرههای پلیمری را تشکیل میدهند.
- تولید محصولات: پس از تشکیل زنجیرههای پلیمری، میتوان از نایلکس تختهها، میلهها، لولهها و قطعات دقیقتر برای استفاده در صنایع مختلف تولید کرد.
دلایل مضر بودن نایلون برای مواد غذایی
استفاده از نایلون در بستهبندی مواد غذایی ممکن است. با مشکلات و نگرانیهای بهداشتی همراه باشد. در زیر. تعدادی از دلایل مضری که به دلیل استفاده از نایلون در بستهبندی مواد غذایی مطرح شدهاند، آورده شده است:
- انتقال مواد شیمیایی: نایلون ممکن است باعث انتقال مواد شیمیایی مضر از بستهبندی به مواد غذایی شود. این مواد ممکن است به عنوان مواد افزودنی در فرآیند تولید نایلون یا ناشی از تماس طولانی مدت با مواد غذایی به بستهبندی اضافه شوند.
- گرما و حرارت: نایلون در تماس با حرارت ممکن است به طور شیمیایی تغییر کند و مواد شیمیایی مخربی را آزاد کند. این مشکل معمولاً در صورت استفاده از نایلون در محصولاتی که نیاز به گرمای بالا دارند (مانند جعبههای میکروویو) بیشتر مشهود است.
- مایعات چرب: نایلون در تماس با مایعات چرب مانند روغنها و چربیها ممکن است جذب شود. این ممکن است باعث تغییر در ویژگیهای بستهبندی و کیفیت محصولات غذایی شود.
- حساسیت غذایی: برخی افراد ممکن است به مواد شیمیایی موجود در نایلون حساسیت داشته باشند و علائمی مانند تحریک پوستی یا عوارض دیگر را تجربه کنند.
- تاثیرات زیستمحیطی: تخلیه غیرمناسب نایلونها به محیط زیست ممکن است به تلوث محیط و مشکلات زیستمحیطی منجر شود. نایلونها زمان زیادی برای تجزیه و تحلیل طبیعی نیاز دارند و ممکن است بر سایر موجودات زنده تاثیر منفی داشته باشند.
به منظور کاهش خطرات مرتبط با استفاده از نایلون در بستهبندی مواد غذایی، ممکن است بهتر باشد از جایگزینهای طبیعی و بیخطر مثل بستهبندیهای زیستتجزیهپذیر یا مواد پلاستیکی ایمنتر استفاده کرد. همچنین، مقررات و استانداردهای بهداشتی برای بستهبندی مواد غذایی در بسیاری از کشورها وجود دارد که به منظور حفظ سلامتی مصرفکنندگان اجرا میشوند.
برای خریداری انوع نایلون می توانید به سایت شمس پلاست مراجعه نمایید.
بدون دیدگاه